Monopoly İkinci Dünya Savaşı’nda Bir Oyundan Fazlasıydı: İngiliz Esirler Monopoly Sayesinde Nasıl Kaçtı?

Oyuncular, zar atarak konsol üzerinde hareket eder, mülk satın alır ve takas eder. Satın alınan bu mülklere geldiklerinde kira ödemek zorunda kalırlar. Hatta, oyuncular kodese bile girebilirler. Kodesten çıkmak için ya şans kartının gelmesi gerekiyor ya da rüşvet verilebiliyor. Oyunda ekonominizi iyi yönetemezseniz, iflas edip oyundan çıkma olasılığınız yüksek olur.

İkinci Dünya Savaşı’nda Monopoly, İngilizler için bir oyundan çok daha fazlası oldu. İngiliz gizli servisi MI9, esirleri kurtarmak için Monopoly’den daha iyi bir yol olmayacağına karar verdi.

Tarih 1941’i gösterdiğinde İngiliz Gizli Servisi, Monopoly’nin üreticisi Waddington’a yaklaşı ve özel sürüm Monopoly seti hazırlamasını istedi. Fabrikanın bir bölümü bunun için ayrılmıştı. Yetenekli zanatkaarlar oyunların karton kutularını gizli haritaları işliyordu. Bu gizli haritalarda esirlerin nasıl kaçacağına dair yol haritası vardı.

Gizli servis, bu kutuları nasıl esirlere ulaştıracağını düşünüyordu. Savaş esirlerinin ailelerinden, Kızılhaç gibi kuruluşlarından yardım paketleri olarak göndermeyi düşündüler. Ancak bu yollar tehlikeliydi, başka bir şey düşünmek zorundaydılar.

Bu nedenle sahte adreslerle bir dizi hayır kurumu kurdular. Bu sahte kurumlarla esirlere sıcak giysiler ve ihtiyaçlarını gönderdiler.

Oxford’daki Bodleian Library’de bulunan Debbie Hall, oyundaki gizli anlamları şöyle açıklıyordu:

“Örneğin, Marylebone İstasyonu’ndan sonraki bir nokta İtalya anlamına geliyordu; Mayfair’den sonraki bir nokta Norveç, İsveç ve Almanya anlamına geliyordu ve Free Parking’den sonraki bir nokta ise Kuzey Fransa, Almanya ve sınırları anlamına geliyordu. ‘Düz’ tabelalar nokta ile ‘Patent başvurusu yapıldı’ olarak işaretlenmişti.”

Savaşın sonuna kadar esir kamplarından kaçanların sayısının 35 binden fazla olduğu düşünülüyor. Bu kaçışların çoğunun masa oyununa borçlu olduğu tahmin ediliyor.